Carolien Leusink uit Burgwerd (die 40 jaar in Gorinchem heeft gewoond en sinds 4 jaar in Friesland is neergestreken) heeft zich afgevraagd hoe het komt dat inmiddels veel mensen denken dat ‘euthanasie’ een goede en milde dood is en schreef er een boek over. Ze beschrijft hoe we onze mening over het sterven vormen, namelijk door onze cultuur, religie en omgeving en door wat we hebben meegemaakt. Ze geeft de meningen weer van anderen die zich hierin verdiept hebben; van de oude Griekse filosofen tot hedendaagse psychiaters, artsen, verzorgenden en hospice-medewerkers. Leusink kon zelf niet geloven dat euthanasie een fijne dood zou zijn en ze vermoedt dat dat idee teveel voortkomt uit een te zakelijk denken in onze samenleving. De zieke of oude mens wil daarom vooral niet tot last zijn voor zijn omgeving en daarnaast speelt de angst voor pijn en aftakeling een grote rol. Hierom onderzocht ze hoe, ook in andere culturen, men de stervende begeleidt naar een natuurlijke dood. Daarnaast kent ze als psycho-sociaal en natuurgeneeskundig therapeut zelf veel manieren die ingezet kunnen worden om de mens in de laatste levensfase liefdevol en effectief te ondersteunen.

De door Leusink verzamelde verhalen over het natuurlijk sterven van een geliefde naaste, zijn haar verteld of beschreven. Het zijn verhalen over mensen van alle leeftijden met elk zijn of haar unieke levensverhaal en gang naar de dood. Stuk voor stuk zijn het voorbeelden van hoe natuurlijk sterven niet alleen verdrietig, maar ook een zekere schoonheid in zich draagt. En wel door de kwetsbaarheid en het wegvallen van uiterlijkheden. Het mogen delen van onze diepste emoties en angsten en het geven en krijgen van liefdevolle verzorging, dat doet zowel degene die heengaat als de achterblijvers goed.

 Het laatste deel van het boek bevat gedichten die gaan over pijn, verdriet, schuld, nietigheid, liefde, schoonheid en rouw. 

Vrijdag 10 mei om 19:30 uur
Meld je aan >